سلام .. چطوری؟؟ قربونت برم داداش .. خیلی نوکرم .. فدات بشم .. از دیدنت خوشحال شدم ببینمیت بازم !!
STOP
اینجا یه توقف کوتاه میکنم ..
چه چیزی باعث میشه من رو اینقدر باحال نشون بده؟ چیه که نشون میده من طرف رو دوست دارم در صورتی که دفعه اوله که میبینمش؟؟
و چیه که باعث میشه ازش دعوت کنم که یه بار دیگه ببینمش با اینهمه مشغله و گرفتاری که من دارم.!!
هیچی .. ولی من اینجا نقش یک ادم باشخصیت، ادمی که اعتقاد داره مشکلاتش به کسی غیر از خودش ربط نداره رو بازی میکنم .. و از همه مهمتر من نقش اساسی در نشون دادن تصویر دروغین یک جوان ،جوانی که اینطور باب شده که نباید غمه و غصه ای داشته باشه رو ایفا میکنم !!
واین حقیقت من نیست .. نه حقیقت من ونه حقیقت هیچ کس دیگه چه اونایی که تو خیابون می بینم و چه اونایی که توخونه باهاشون زندگی میکنم .. این چیزی نیست جز یک عکس، یک عکس زیبا از من که باعث میشه تو منو نبینی بلکه یکی از عکسهایه من رو ببینی .. بهترین عکسم !
پس من خوشحال نیستم .. بلکه تظاهر میکنم که خوشحالم ..
همه انسان ها اینطورند.. تو در اکثر مواقع خودت نیستی بلکه اون عکسی هستی که دوست داری از خودت نشون بدی و بیننده هم غیر از این عکس چیز دیگه ای رو نمیخواهد ببینه .. چون واقعیتها آزار دهنده اند.
پس طبیعیه وقتی ادم یکی رو متهم به دروغگویی یا پستی میکنه اون رو متهم نمیکنه بلکه به یک باره عکس واقعی رودیده عکسی که پشت این عکس قلابی و بدلی خودمون قایمش میکنیم.